خواندم آن چه را که باید میخواندم 

آهویی گم کرده ام دیدن تو بودی

میان دشت بی غم تو بودی

رسیدم تا به کوهت رفته بودی

پدر زین قصه از ما رفته بودی

سر آغاز شکفتن را از تو دیدم

محبت را .عشق را در تو دیدم

تو کوه صبر و ارامش بودی

تو از آدم سرودی تا خاتم

تو مثنوی عشق بودی

کلامت همچو راه هدایت

صدایت کوه استقامت

خدایت خواست آسمانی باشی

که جای تو بود آسمان ها

گرفتارم پدر زین خطای آدمانه

اسیرم کرده این زمین بی آشیانه

//آدم برفی//

درختی گر بداند ریشه اش را

زدومحکم بگیرد دامنش را

زاین ریشه اساس درد را

اساسی از اثاث این رنج را

که تو گر کاملی زین امتحان ها

بدان رد گشته ای از امتحان ها

بود راز اساس این کشکول ها

تعادل رمز قبول آزمون ها

منتظر//ادم برفی//ح.ا.ش//

به من بیاموز راه رفتن را 

من خواهم آموخت زندگی را 

به من بیاموز عشق را 

من عاشق خواهم شد 

به من بیاموز معرفت را 

من محبت خواهم کرد 

به من بیاموزآموختن را 

من خواهم اموخت آن را 

//منتظر//

متن به متن سلام

شعر به شعر سلام

کوچه به کوچه سلام

شهر به شهر سلام

آدم به آدم سلام

سلام به سلام عشق

عشق به عشق سلام

عاشق به عاشق سلام

رفتن به رفتن سلام

و سلام سلام به سلام

در من ببین روزگار شکسته شده ام

من پلی بوده ام که شکسته شده ام

من به آستان هشتم کبوتری ایم

که بال شکسته شکسته شده ام

میدانستم از همان روز ولادتم

که  باید شکسته شوم تا ساخته شوم

در شعر پدرم خوانده ام قصه

که باید صبر کنم 

بی بی کمک گر بکند

من هم همان میشوم 

که میخواهند

//منتظر//